Forum Klanowe POLISHSEAMEN

LINK DO STAREGO TEMATU

18 września 1943, Midway, brzask
Na Snooku szykowano się do owiązania cum, gdy na pokładzie stojącego obok okrętu zjawił się komandor Styer. Nie wchodząc na pokład, chciał tylko upewnić się, czy wszystko jest w porządku, po czym dodał, aby Snook zaczekał przed wyjściem z zatoki wraz z eskortowcem na Steelheada, który również szykował się do wyjścia. Wtedy też trzeci zapytał:
-Sir. Skoro płyniemy razem... to co mamy robić w razie zauważenia samolotu? Jak zanurzymy się, to możemy się potem nie odnaleźć.

Dopóki jesteśmy w strefie działania naszego lotnictwa - idziemy na powierzchni. Potem w przypadku kontaktu lotniczego zanurzamy się. Jeśli się nie odnajdziemy to płyniemy dalej zgodnie z planem by osiągnąć rejon patrolu.

Ostrożność okazała się zbędna. Gdy tylko okręty zbliżyły się do Japonii, pogoda popsuła się i zaczął padać rzęsisty deszcz. Z pokładu Snooka ledwo widziano idącego wraz z nimi Steelheada, a w nocy nawet musieli zwiększać odległość miedzy okrętami, aby uniknąć kolizji.

28 września 1943 w godzinach porannych Snook był już o około 200 mil od strefy patrolowej. Był to ostatni dzień, gdy mieli płynąć wraz z bliźniaczym okrętem. Wieczorem oba okręty miały ostatecznie się rozstać i każdy udać w swoją stronę. Przemoczony XO wrócił z pomostu i zameldował:
-Kontakt wzrokowy ze Steelheadem nawiązany, sir.
Potwierdzało to tylko informacje z radaru, który przez całą noc utrzymywał kontakt miedzy okrętami, pomimo braku widoczności.

Nadajemy lampą: "powodzenie w łowach"

i płyniemy do CE08.

Świt 29 września zaczął się leniwie od poprawy pogody. Zupełnie, jakby natura chciała wspomóc ich podczas podejścia. Jednak, gdy dotarli do punktu patrolowego, ledwo słońce oderwało się od horyzontu, gdy operator radaru zameldował o wykrytym samolocie:
-Od dziobu, 4,5 mili! Zbliża się!

Zanurzenie alarmowe.

Snook powoli zanurzył się i wkrótce zniknął pod wodą. Zejście na głębokość 165 stóp przebiegła bez problemów. Nikt nie zaatakował okrętu, a możliwe, że i nawet nie zauważył.

Tak trzymać panowie.

Hydro melduj - słychać coś ?

Hydro pokręcił głową i powiedział:
-Cisza, sir.

Czekamy godzinę i wychodzimy na powierzchnię.

Po wynurzeniu Snook nikogo nie zastał i okręt mógł kontynuować patrol. Wieczorem odebrano jednak nowe rozkazy, przysłane wraz z wiadomościami FOX.
Rozkazy nakazywały "w miarę możliwości" przechwycić japoński zespół kierujący się z Kure do Truk. Dołączone dane wywiadu wskazywały, że za 12 godzin zespół ruszy z Kure na południe.
XO dokonał kilku pomiarów i powiedział:
-Sir. Jesteśmy w stanie ich przechwycić. Jak ruszymy na pełnej mocy, to w ciągu 18 godzin dotrzemy do obszaru, przez który będą przechodzić.

Dobra robota XO.

Ruszamy przechwycić wrogi TF.

W którym sektorze, sir? - zapytał XO - Płyniemy bliżej wysp, czy dalej na morzu?

Dalej na morzu

30 września, wieczór
Przez całą noc i pół dnia Snook pędził poprzez wody Cesarstwa Japonii na spotkanie z wrogiem. Szczęśliwie mgła, która utrzymywała się z rana maskowała szybki marsz wroga, a gdy zajęto pozycję, gdzie planowano przechwycić wroga mieli około 8 godzin zapasu, zanim przyjdzie wróg... Plus minus, oczywiście, licząc nieznaną prędkość wroga.

Wieczorem, gdy kończono kolację, operator radaru zameldował:
-Kontakt lotniczy. Od prawej burty, 6 mil, utrzymuje odległość!