Forum Klanowe POLISHSEAMEN

Czas na Midway upływał powoli w rytmie okrętów, które przewijały się przez atol. Marynarze nie przepadali za postojem na Skałkach, bo nie było tu wiele do roboty, a ze względu na krótki czas postoju, nie było możliwości na wybranie się na Oahu.

Wojna toczyła się swoim rytmem, ale i na Midway działo się wiele. Na Midway zawinął USS Corvina komandora podporucznika Rodericka Rooneya. Im sprzyjało szczęście. Na pierwszym patrolu natrafili na lotniskowiec, który posłali na dno. Tego samego dnia na Snooku była masa pracy, gdy trzeba było wyciągać z wyrzutni wszystkie torpedy i wymieniać zapalniki... Dobrą wiadomością był fakt, że wynikało to z dostarczenia na Midway nowych zapalników, które miały już normalnie działać przy uderzeniach pod kątem prostym. Przy czym mieli takie samo potwierdzenie, że są sprawne, jak wcześniej przy poprzednich... Zapewnienie z Biura Uzbrojenia.

17 stycznia na Midway przybył USS Thresher. Jego patrol nie był zbyt udany, tylko 1 zatopiony parowiec, jednak kapitan był dumny ze swojego pierwszego patrolu na tym weteranie wojny, który od 7 grudnia brał udział w walkach. Raymond stał na pokładzie USS Sperry i obserwował wejście okrętu i powitanie przez komandora Styera. Zaraz po tym powitaniu, komandor miał spotkać się z nim na odprawie.


Wreszcie i Raymond doczekał się swojej kolejki. Na salę odpraw przybył komandor Styer oraz komandor porucznik Karl Hensel, który w zasadzie prowadził odprawę.
-Komandorze podporuczniku Blood - zaczął - W ostatnim tygodniu nasze siły opanowały dwa ważne miejsca na Wyspach Marshalla. Wyspę Majuro oraz Atol Kwajalein. Obecnie nasza flota przesunęła się na zachód i teraz, jak rozmawiamy, atakują Atol Emowetok, którego upadku spodziewamy się przed końcem miesiąca. Wroga Flota, do tej pory stacjonująca na Truk, wzięła nogi za pas i uciekła do Japonii, jednak na Truk wciąż stacjonują lekkie krążowniki i niszczyciele, a atol jest główną bazą zaopatrzeniową wroga w tym regionie. Truk jest otaczane z trzech stron. Jedna należy do okrętów z Australii, akurat jest to teraz USS Bonefish. Na północ od niego operuje USS Albacore, którego zmienicie na początku miesiąca. Obok was będą operować USS Pogy przy Truk, a bliżej Marianów będą to USS Sawfish oraz USS Grenadier. Jak widzicie, robi się trochę ciasno, dlatego waszym korytarzem wejściowym są sektory CI 15-16.
Od strony Truk można spodziewać się wysłania sił do wzmocnienia garnizonów na wyspach Marshalla, może nawet w formie Tokijskiego Ekspresu. Waszym zadaniem jest przechwycenie każdego statku wroga i zatopienie go. Istnieje możliwość, że zostaniecie też wezwani do służby ratowniczej, jeżeli admirałowie zdecydują się na uderzenie na Truk, ale na razie nie mamy żadnej informacji o takim planie. Decyzja zapadnie zapewne po zdobyciu atolu Emowetok. To tyle, jeżeli chodzi o główne założenie waszego patrolu. Macie jakieś pytania?

Dwa pytania:

Kiedy mam wyruszyć ?

i

Jak zaopatrzenie w torpedy MK18 ?

-Więc jeżeli idzie o torpedy, to nie mam za dobrych wiadomości. Wciąż dostajemy ich za mało, niż byśmy chcieli... Dostaniecie niestety, tylko 12 torped, resztę musimy uzupełnić starszymi torpedami. A jak idzie o wyjście, to jest pytanie do was*. USS Albacore ma opuścić strefę do końca miesiąca, więc macie wyruszyć tak, aby dotrzeć do strefy, gdy już USS Albacore tam nie będzie.




*20 stycznia, to najszybciej, gdy da się przygotować Snooka. Uwaga! Albacore operuje w strefie +1 dzień, wiec on opuścić ma strefę do 30 stycznia na Midway

Rozumiem, nawet te 12 się z pewnością przyda. Ruszymy tak by być na miejscu 31 stycznia.


(te 12 torped załadować, tak jak poprzednio, na przód)

-To dostarczcie jeszcze dziś informację, kiedy chcecie wyjść. - powiedział Karl - Macie czas każdego dnia od rana do 18.
Reszta odprawy minęła na zapoznawaniu z danymi wywiadu, raportami innych kapitanów i podobnymi sprawami. Nie wyglądało tak źle. Wszyscy chwalili nowe torpedy. Tylko brak było raportów o nowych zapalnikach. W końcu te właśnie dotarły i jeszcze nikt nie sprawdził ich w praktyce.

Zaraz po lunchu XO i Raymond siedzieli nad mapami.
-W zależności od wariantu trasy, sir, 1800-2000 mil do strefy - odpowiedział XO po zmierzeniu - Na 2/3 to będzie 9 dni marszu na standardzie 6 dni.

Wypłyniemy 21 stycznia na 2/3. Wolę mięć zapas czasu i móc zareagować, gdyby Albacore rozpoczął powrót wcześniej.

XO przekaż proszę nasze zapotrzebowanie grupie remontowej, że okręt ma być gotowy na 20 stycznia i zamelduje Henselowi, żę chcemy wyjść 21 stycznia o 9:00 am.

19 stycznia 1944, południe
USS Archerfish zadokował do Snooka. Okręt nie wyglądał najlepiej, widać było, że przeszedł niezłą przeprawę. Sadząc po reakcjach podczas rozmowy z komandorem Styerem, nie odnieśli też sukcesu. Bunkrowiec dołączył do okrętów, przeciągnięto węże i zaczęto tankowanie... ku wielkiemu niezadowoleniu XO.
-Sir. To my od rana czekamy, aby nas zabunkrowano i odpowiadają, że wieczorem najwcześniej, a potem przypływa inny okręt i bunkrowiec jakby na nich czekał... Nie mogliby jednego węża do nas pociągnąć?

Nie znana jest logika działania niektórych osób z obsługi. Jak skończy tankować, weź naszych chłopaków i jak gdyby nigdy podepnijcie tego węża do naszych zbiorników.

Popołudnie
Krzyki z pokładu świadczyły, że przełączanie węży nie przebiegało w pokojowej atmosferze. Raymond wszedł na pomost, gdy krzyki już ucichły. Ponieważ węże było podłączone i nikt ich nie wyrywał, chyba XO załatwił sprawę. Przez pokład Snooka, służący jako "nabrzeże", przechodził akurat dowódca Archerfisha George W. Kehl. Rzucił okiem na Raymonda, a po jego czerwonej twarzy, widać było, że był jednym z krzykaczy sprzed chwili. Nie zatrzymując się krzyknął w stronę Raymonda:
-Żółtki będą wam wdzięczne, naprawdę!
I nie zatrzymując się, schodził ze Snooka, wchodząc do okrętu bazy. Raymond nie miał czasu nawet odpowiedzieć, gdy oficer znikał w okręcie, a w tej samej chwili przy Raymondzie pojawił się XO i zaraportował:
-Sir, wszystko załatwione. Było kilka krzyków, ale bunkrowiec zapewnił, że zapełnią nas pod korek... tylko - kiwnął głową w stronę USS Sperry - Jak kapitan Archerfisha dowiedział się, że w związku z tym, że bunkrowiec zostaje do wieczora, nie wyjdą dziś w morze... trochę się zdenerwował... Jego XO próbował uspokoić sytuację, ale chyba kapitan miał jakiś spór z komandorem Styerem i chciał jak najszybciej stąd odpłynąć. Wygląda na to, że załoga tego okrętu nie ma nic przeciwko, tylko jeden kapitan, sir.

świetnie się spisaliście WIlly. Teraz możemy na spokojnie przyszykować okręt to wyjścia, by rano 21 wyruszyć.

30 minut później

-Sir. Komandor Styer chce pana widzieć. - adiutant komandora Styera zameldował Raymondowi

Gdy Raymond zameldował się, komandor zaprosił go do środka i po zamknięciu drzwi, powiedział z uśmiechem:
-Czuje się jak niańka niesfornych dzieci - powiedział wskazując Ramondowi fotel - Ale obiecałem, że z wami porozmawiam, to porozmawiam... tylko o czym? O pogodzie? - powiedział siadając, po czym zapytał - Mocno się wściekł na to, że wyjdzie jutro?

Nie mnie oceniać stopień purpury jego twarzy, gdy mnie mijał, Sir ! Prawdopodobnie pogoda o której Pan wspominał wpłynęła na to.

A poważnie, myślę, że Archerfish może trochę poczekać, a nas gonią terminy Sir.

-Jakby załoga bunkrowa uznała, że najpierw wypuszczą Archerfisha, a potem was zabunkrują, to też by w waszym wypadku nic nie zmieniło. Chyba taki był pierwotny plan... No, ale jak uznali inaczej... To jest o co się kłócić? Wyjdą jutro, zamiast o brzasku czekać pod Pearl dopłyną popołudniem. Wielkie halo. A niektórzy się wściekają, jakby od kilku godzin zależało ich życie. - powiedział komandor - No, ale nie chciałbym, aby ta sprawa była moją ostatnią na tym stanowisku... Jutro ma tu przybyć zmiennik, mnie przenoszą na Atlantyk.. to chciałoby się w spokoju dociągnąć... No, cóż.. To uznać możemy, że porozmawialiśmy o zaistniałej sytuacji, wszystko wyjaśnione... Archerfish wychodzi jutro rano i sprawa zamknięta.

myślę: zmieniło, nie zmieniło, zawsze coś mogło niespodziewanego wypaść, a tak papu okręt dostał

Tak jest Sir ! Powodzenia na nowym stanowisku !

Wieczorem Raymond wybrał się na Saharę... I miał miejsce obok komandora podporucznika Kehla.... Widać było po jego minie, że traktuje to wręcz jako policzek, a nie odzywał się, skupiając się na wyświetlanym obrazie...