R2 - pchor. Andrzej Baran - Z armią "Kraków"

[PL_CMDR Blue R]

Andrzej leciał w stronę Krakowa, mijał właśnie Tyniec i Bielany. Oznaczało to, że jak nie zawróci w ciągu najbliższej minuty, znajdzie się nad terenem twierdzy Kraków, gdzie OPL podczas nalotu "będzie strzelać do każdego". I wtedy Andrzej dostrzegł eksplozje pocisków przeciwlotniczych przed nim. Jeżeli to był ostrzał wroga, to bombowce były właśnie nad Krakowem...

[PL_Andrev]

Andrzej wiedział że już za późno na przechwycenie przeciwnika, a w trosce o własne życie i zdrowie nie chciał wejść w strefę OPL. Zaczął więc robić kółka, czekając na wracających bandytów.

[PL_CMDR Blue R]

W radio Andrzej usłyszał głos pilotów meldujący zauważenie ostrzału OPL, po czym w radio odezwał się głos kapitana Wiórkiewicza ze 122 EM:
-Klin 1 ustawić się między Skawiną, a Wisłą, Klin 2 między Bielanami, a Balicami. Atakować ich, gdy tylko opuszczą obszar Krakowa!
Dywizjon także nie pchał się nad Kraków.

0209 - 1516.jpg (28.46 KiB) Przejrzano 3087 razy

[PL_Andrev]

Andrzej skierował się na region Balice - Bielany, licząc na przechwycenie przeciwnika.

[PL_CMDR Blue R]

Chwilę później Piotr zameldował:
-Grot 7! Grupa samolotów, na południu, nisko. To mogą być nasi!
W radio odezwał się wtedy ktoś inny.
-Do grotów, tu Białe. To my.
Czyli to była ta formacja ze 122 eskadry, która kierowała się na tą stronę Wisły.,

[PL_Andrev]

Ok, przyjąłem, kontynuujemy patrol.

[PL_CMDR Blue R]

Parę minut później Andrzej (Niebieski na mapie - dop. Finka) usłyszał meldunek plutonowego Markiewicza:
-Bombowce, po prawej, nisko!
Pytanie brzmiało, gdzie jest prawo grupy w której był Antoni. Na szczęście zaraz potem kapitan Wiórkiewicz wydał rozkazy:
-Atakować nieprzyjaciela. Biała 6, Groty, nieprzyjaciel pomiędzy Tyńcem, a Skawiną, kierunek zachód! Poniżej 1500 metrów.

[PL_Andrev]

Zrozumiałem, Andrzej obniżył lot do 1800 metrów i skierował samolot na formację nieprzyjaciela.

[PL_CMDR Blue R]

Pobliskie myśliwce też wykonały zwrot na rozkaz dowódcy i ruszyły w kierunku wyprawy bombowej. Andrzej z niepokojem patrzył na prędkościomierz, który wskazywał 320 kilometrów na godzinę przy locie ślizgowym w dół. Pociągnął przepustnicę do siebie, sprawdzając czy się nie zablokowała i znów spojrzał na wskaźnik. Gdy Grot 7 był nowy, tyle wyciągał podczas lotu poziomego, a teraz brakowało mu mocy... A każdy kilometr na godzinę był teraz na cenę złota.

W radio padały kolejne komunikaty z pierwszego klina, który zaczął atak. Ktoś ostrzelał jednego, ktoś meldował o odłączeniu się klucza, a kapitan kazał skupić ogień na rozproszonych siłach.

Gdy zbliżali się do Wisły, Andrzej dostrzegł przed sobą formację nieprzyjaciela, kierującą się na zachód...

[PL_Andrev]

Andrzej postanowił wykorzystać wysokość i zbliżyć się do nieprzyjaciela w locie nurkowym wysikając dodatkowe kilka węzłów, aby dopaść uciekających Niemców.

[PL_CMDR Blue R]

Przez chwilę maszyna leciała szybciej, ale gdy wyrównał lot z nieprzyjacielem nie mógł zrobić już nic więcej. Wciąż leciał za formacją nieprzyjaciela, lekko po prawej stronie, po lewej mając lekko z tyłu inne goniące formację samoloty. Przed sobą widział junkersy nad którymi widział kolejne maszyny. Nie odnosił wrażenia, aby się do nich zbliżał. Andrzej dałby wiele, aby teraz mieć jeszcze więcej mocy, albo, aby któryś z nieprzyjaciół miał awarię. Lecący z przodu kapitan Wiórkiewicz rozkazał:
-Zaraz będziemy w zasięgu, atakować tych z lewej!
Najwyraźniej jego klucz jednak powoli się zbliżał do nieprzyjaciela... Nie lecieli wcale wyżej od Andrzeja, więc nie mieli przewagi z mniejszych oporów powietrza... Andrzej spojrzał na wskaźnik paliwa. W spokojnym locie miałby paliwa na trochę ponad pół godziny lotu, w pościgu ilość malała... Powoli zbliżał się do krytycznego poziomu paliwa, a tymczasem wyglądało na to, że tylko uszkodzą maszynę będzie w stanie dogonić, a atak dopiero chyba się zaczynał... I to po lewej stronie formacji, gdzie do ataku ruszały samoloty kapitana Wiórkiewicza i gdzie chyba kierowała się cała eskadra wykruszała się jakaś część junkersów, którą oddzielono od reszty formacji...

[PL_Andrev]

Pogonimy jeszcze z 10 minut i wracamy.

[PL_CMDR Blue R]

Nie gonili jeszcze nawet 5 minut, gdy Andrzej zauważył, że on i Piotr zostali sami. W radio kapitan Wiórkiewicz i jego piloci ruszyli do ataku, tymczasem przed Andrzejem w formacji, którą widział, nic się nie działo... Najwyraźniej wszyscy pognali za tym kluczem, który odłączył się od od grupy, a tylko on i Piotr gonili za głównymi siłami...
-Mam go!
-Ucieka!
Padały w radio meldunki.

[PL_Andrev]

Wracamy na lotnisko.

[PL_CMDR Blue R]

Mijali Kraków, gdy w radio usłyszeli, jak kapitan Wiórkiewicz rozkazał oderwać się od nieprzyjaciela i skierować nad Oświęcim, ze względu na bliskość frontu. Bitwa skończyła się.

Andrzej z Piotrem wylądowali w Pobiedniku tuż po 15:45, mając w zbiornikach paliwa na około 15 minut. Andrzej skierował maszynę pod drzewa, gdzie mechanicy pomogli mu wyjść z samolotu i zaczęli okrywać samolot przed ciekawskimi oczami, co też zaczęli robić z maszyną Piotra. Szeregowy mechanik Michał Barteczko, specjalista od silników, odszedł od naprawianego Grota 2 i zapytał Andrzeja:
-Jak się udało polowanie, panie chorąży?