R3 - pchor. Andrzej Baran - Pod Lublinem

[PL_CMDR Blue R]

-Dwóch, panie poruczniku. Mam prawie pełny bak, dopiero co wystartowaliśmy - powiedział Janek - Amunicji też mam jeszcze większość. Tylko nie wiem, gdzie lecieć!

[PL_Andrev]

- No to jak chcesz lecieć? - zirytował się Andrzej, po czym pobiegł do dowódcy zdac meldunek z gotowości samolotów do akcji.

[PL_CMDR Blue R]

Andrzej był w połowie drogi, gdy zawołał go kapitan Wiórkiewicz, stojący przy szykujących się do startu maszynach ze 122-giej eskadry.
-Poruczniku! Ilu jest tych Niemców i gdzie byli?

[PL_Andrev]

- Dwóch Niemców, panie kapitanie. Za bardzo nie wiadomo gdzie, pilot też nie wie gdzie lecieć. Spróbuję ustalić coś więcej - odparł Andrzej, zły ze znowu musi lecieć do samolotu.

[PL_CMDR Blue R]

Andrzej dopadł samolotu plutonowego Kremskiego, który zapytał:
-Mam za nimi lecieć? - wskazał na dwa samoloty, przy których przed chwilą go zaczepił kapitan Wiórkiewicz, które właśnie ruszały spod drzew na pole wzlotów.

[PL_Andrev]

- Czekaj na rozkaz, gdzie widziałeś tych Niemców? Tak mniej więcej?

[PL_CMDR Blue R]

-To było w okolicach Solca, poruczniku - powiedział plutonowy - Ale zanim ja tu doleciałem, to mogą teraz być nawet pod Radomiem.

[PL_Andrev]

Czekaj na rozkaz - powtórzył Andrzej i poleciał do dyżurującego aby zdać pełną relację i zapytać co z plutonwym Kremskim i jego - jak zapewnił plutonowy- gotową do boju maszyną.

[PL_CMDR Blue R]

Kapitanowie Jasieniowski i Wiórkiewicz byli zgodni, nie ma po co wysyłac 1 maszyny, a nowy patrol ewentualnie podejmie walkę.
Kapitan polecił lekarzowi udać się do wojsk przed nimi i popytać, czy widzieli Ludwika, a kapitan Wiórkiewicz polecił Andrzejowi:
-Skoro poleciała para, a ty jesteś następny, udaj się do Białej 8 i czekaj w dyżurze. W przypadku kłopotów polecicie na pomoc, a jak będzie spokojnie, to za dwie godziny lecicie na patrol.

[PL_Andrev]

- Andrzekj wrócił do Karskiego aby mu przekazać rozkaz, poprosił mechjaników o uzupełnienie samolotu i zaczął oczekiwanie w dyżurce na dalszy rozwój sytuacji.

[PL_CMDR Blue R]

(Dyżurka = stołek przy samolocie? )

======

Plutonowy nie był zadowolony z faktu, że nie miał lecieć, ale cóż mógł poradzić. Za to Andrzeja czekało teraz nudne oczekiwanie... Choć kto wie, czy zaraz nie będzie startował na pomoc kolegom ze 122-giej? Jednak czas mijał powoli, ale spokojnie. Niemcy gdzieś zniknęli i nic nie zapowiadało zmian.

6:56, Kraczewice
Andrzeja już zaczynało boleć siedzenie od ciągłego czekania i dwa razy sprawdzał wszystko w maszynie. Biała 8 była taka jak wtedy, gdy latał na niej z Bielska. Nawet wciąż miała naklejony przy mapniku wyrywek z gazety prezentujący "należące do najnowocześniejszych na świecie" polskie myśliwce PZL P.11c z gazety z ostatnich dni sierpnia.
I w całym tym oczekiwaniu przed startem, który miał nastąpić najpóźniej za 30 minut, najciekawszy był powrót Mercedesa, którym doktor pojechał szukać Ludwika. Plutnowy Kremski spojrzał na samochód zjeżdżający z drogi pod drzewa i zapytał:
-Myśli pan, że znaleźli porucznika?

[PL_Andrev]

- Wątpię, ale chciałbym się mylić.

[PL_CMDR Blue R]

Plutonowy ruszył w stronę samochodu, podczas gdy Andrzej pozostał przy samolocie. Po chwili spojrzał w stronę samochodu i ku pozytywnej niespodziance, zobaczył podporucznika Gwarczynskiego, który zamieniwszy dwa slowa z plutonowym żegnał się i kierował się ku stanowisku dowodzenia...

[PL_Andrev]

- Ale szczęściarz - mruknął Andrzej. Pomyślał że chętnie by się dowiedział co się stało, ale zaczekał przy samolocie.
Co się odwlecze to nie uciecze.

[PL_CMDR Blue R]

Ludwik jednak długi czas spędził najpierw w namiocie dowodzenia, a chwilę przed startem Andrzeja zmierzał z lekarzem do jego "ambulatorium". Spotkanie musiało poczekać, aż Andrzej skończy patrol.

8:22
Nad drogą Puławy-Radom
Wysokość 2700 metrów

Biała 8 przelatywała po raz kolejny nad drogą Puławy-Radom i Andrzej spojrzał w dół. Według wcześniejszych meldunków pod nimi była zmienia niczyja pomiędzy zajętym Zwoleniem, a Wisłą... Jednak poniżej panował dziwny spokój... Dalej na wschodzie na Wiśle stały mosty, a Niemcy nawet nie posuwali się w tą stronę... zupełnie jakby ich nie było...