R3 - ppor. Tomasz "Kocur" Kazański - Pod Lublinem

[PL_CMDR Blue R]

Sierżant spojrzał i pokręcił głową:
-Nie. Zakłady Lublin są wywożone gdzieś na wschód. My korzystamy z tego, czego zabrać nie mogą, o't suwnicy na przykład.

[PL_Cmd_Jacek]

Rozumiem. No nic - tankujemy i jedziemy dalej.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy uzupełniono paliwo Tomasz uzyskał jeszcze potwierdzenie, że baza lotnicza numer 2 zostaje tu w Lublinie, a eskadra jest wciąż w Podlodowie, co rzucało trochę światła na sytuację. No kanapki, które dostali na drogę oraz uzupełnienie manierek było ciepło przyjęte. Znów wyruszyli w drugą stronę Lublina, opuszczając miasto naprzeciw zmierzających w kierunku miasta tłumów uchodźców.

18:00
Gwałtowne szarpnięcie samochodu w bok drogi zwiastowało co się dzieje, podobnie jak fakt, że przez szpary w płótnie Tomasz widział, jak ludzie z drogi biegli do rowów. Gwałtowny pisk hamulców był szybszy, niż krzyk kierowcy:
-Z wozu!

[PL_Cmd_Jacek]

Jazda ludzie - z wozu i do rowu !!!

[PL_CMDR Blue R]

Rzucili się do rowu i Tomasz usłyszał odgłos zbliżającego się silnika lotniczego. Samolot nie leciał równolegle do szosy, tak jakby dopiero do niej się zbliżał i śmignął nad Tomaszem i samochodem nie otwierając ognia. Wtedy też Tomasz dostrzegł wyżej w górze trzy małe samoloty. Z tej odległości ledwo Tomasz był w stanie dostrzec, że były to maszyny jednosilnikowe.

[PL_Cmd_Jacek]

Jasny gwint - gdzie są nasze myśliwce ??? Musimy się jak najszybciej dostać na nasze lotnisko. Jak tylko samoloty odleciały, to ruszamy dalej.

[PL_CMDR Blue R]

Lecący w górze podchorąży Baran spojrzał w dół na drogę Lublin-Puławy po czym sprawdził, czy nie leci za blisko prowadzącego samolotu i rozpoczynając obniżanie lotu wrócił do obserwacji nieba, aby uchronić się przed maszynami nieprzyjaciela, które mogłyby chcieć zaatakować polski klucz myśliwski...

Tymczasem na dole droga znów zaczęła zapełniać się ruchem. Słońce zaczynało chować się za horyzontem, gdy dotarli do Kurowa. Kierowca zwolnił i zapytał:
-Panie poruczniku. Pchamy się główną drogą na Ryki, czy przez wioski i Michów? Przez wioski może być mniejszy ruch.
Była w tym racja, ale czy sam fakt zbliżającej się nocy nie opróżni dróg? I czy kierowcy dadzą radę. Niby jeden drzemał za dnia w kabinie, ale był równie wypoczęty, jak Tomasz po całym dniu jazdy... Byli już ponad 24 godziny w podróży...

[PL_Cmd_Jacek]

Jedźmy przez Michów. Już nie zostało daleko.

[PL_CMDR Blue R]

Na tej drodze ruch był znacznie mniejszy, jednak i mniejsza szerokość drogi sprawiała więcej problemów. Jadąc po tej ubitej drodze ciężarówką telepało na prawo i lewo, tak, ze musieli się trzymać, aby nie powpadać na siebie. Bliżej Michowa było lepiej, a i znikający z drogi ze zmrokiem ludzie poprawili komfort jazdy. Przed nimi wyrosła teraz ostatnia przeszkoda. Wieprz. I to nie taki tłusty, na świniobicie, a rzeka, a konkretniej most w Łysobykach. Wszyscy zdawali sobie sprawę, że jak mostu nie będzie, cała wyprawa na nic.

Szczęśliwie most stał, jakby drwiąc sobie ze strachu, który narastał w miarę zbliżania do niego. Ciężarowy Fiat przemknął na drugą stronę i już wkrótce pędzili drogą do Dęblina.

Była 20:45, gdy samochód zwolnił i Tomasz odczuł, jak zjeżdżają z drogi na boczną drogę. Nie przejechali nią nawet 500 metrów, gdy na drogę wyszedł jakiś żołnierz i dał znać kierowcy, aby zatrzymał pojazd.
-Dokąd jedziecie? - zapytał kierowcy
-Na lotnisko w Podlodowie - odparł kierowca, wyciągając rozkazy z kieszeni, ale żołnierz nawet na nie nie spojrzał, tylko rzucił okiem za ciężarówkę i zapytał:
-Nie ma was więcej?
Kierowca był zaskoczony i powiedział:
-Ale jak więcej? My, z tyłu piloci siedzą. Poruczniku? - zwrócił się do tyłu, wychylając się z szoferki.

[PL_Cmd_Jacek]

Co jest żołnierzu ? Jakieś problemy ? Kogoś się więcej spodziewaliście ?

Reszta z naszego oddziału przyleciała wcześniej myśliwcami. Więc jednak jest nas więcej.

[PL_CMDR Blue R]

-Pan nie jest porucznik Pilch, zgadza się? - zapytał żołnierz - Bo właśnie jego, ale z większą liczbą osób się spodziewaliśmy.

[PL_Cmd_Jacek]

Porucznik Kazański ze 121 eskadry. Wraz z pozostałymi pilotami.

[PL_CMDR Blue R]

Żołnierz powiedział:
-Proszę, was też oczekujemy. Tam pod lasem czeka oficer.

Oficerem okazał się kapitan Sędzielowski, który wykrzyknął:
-Kocur! Doczekać się nie mogliśmy. Drogi przeszukiwaliśmy w poszukiwaniu was. Gdzieście się podziewali? - po czym spojrzawszy na samotną ciężarówkę powiedział - I gdzie jest Edek [Pilch]?

[PL_Cmd_Jacek]

No tak wreszcie dotarliśmy. Drogi zawalone uciekinierami. Most w Sandomierzu uszkodzony, musieliśmy się przebijać na Annopol. Ale udało się.

Co do Edka - to nie wiem. Nie miałem z nim kontaktu odkąd ruszyliśmy

[PL_CMDR Blue R]

-Nie czekaliście na nich pod Igołomią? Cholera - zaklął kapitan - Cóż, to skoro wy dojechaliście, to może i oni jadą za wami. Trzeba będzie poczekać do rana... Wy wieźliście bagaże? Rano już się nimi zajmiemy. Wygrzebcie tylko swoje i zaraz jeden z wartowników was do kwater zaprowadzi.