R3 - pchor. Andrzej Baran - Pod Lublinem

[PL_Andrev]

- Proponuję skoczyć między drzewa, to Niemiec - powiedział Andrzej.
Co prawda dziwne aby ostrzelał naszą, nic nie znaczącą trójkę, ale strzeżonego Pan Bóg strzeże.

[PL_CMDR Blue R]

I Andrzej zorientował się, że został sam na środku drogi, gdy żołnierze nie czekając na rozważania rzucili się na boki, zostawiając rowery na drodze.

[PL_Andrev]

Oczywiście Andrzej skończył za nimi, też się schować.

[PL_CMDR Blue R]

Bycie Badassem -5
Bezpieczeństwo +10

‐-------------
Samolot śmignął nad nimi z dużą szybkością w kierunku wioski, skąd usłyszano odgłos karabinu maszynowego.
-Nasi, czy szwaby? - zapytał jeden z żołnierzy, na co drugi tylko wzruszył ramionami. Andrzej miał wrażenie, że odgłos oddalał się, co raczej sugerowało samolot.
-To wszyscy? - zapytał ten sam żołnierz, na co drugi odpowiedział:
-Skąd do cholery mam to wiedzieć? Poczekajmy, aż się uciszy!

[PL_Andrev]

Odleciał, chyba Niemiec, a nasza trójka raczej nie była głównym celem.
Dobra, zwijamy się do was, śpieszono mi bić szkopów.

[PL_CMDR Blue R]

-A jesteście pewni, że zaraz kolejny nie wyskoczy? - zripostował żołnierz - I może uzna, że kilka osób to dobry trening? Zostańmy, aż na pewno odlecą.

[PL_Andrev]

- Dobrze żołnierzu, poczekamy aż odgłosy silników ucichną, to chyba wystarczy.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy tylko samoloty ucichły, ruszyli w dalszą drogę i dość szybko dotarli do chałup, które odwiedził wcześniej Andrzej. W oknie stał "Michaś" i zauważywszy Andrzeja krzyknął głośno do domu:
-MAMO! ZŁAPALI SZKOPA!
Żołnierz, który jako pierwszy prowadził rowery, lekko zdezorientowany spojrzał na Andrzej

[PL_Andrev]

- Pytałem o pomoc, widać wzięli mnie za niemca.

[PL_CMDR Blue R]

Żołnierz stał przez 5 sekund z miną, jakby Andrzej powiedział mu, że Bitwa Pod Grunwaldem odbyła się 14 lipca 1910 roku, po czym powiedział tylko:
-No dobra... - i nagle dodał, jakby chciał zmienić rozmowę - Już niedaleko. Tam za wioską jest nasz... posterunek, poruczniku.

[PL_Andrev]

- Zatem chodźmy.

[PL_CMDR Blue R]

Droga, którą szli wyprowadziła ich z wioski i wąską wydeptaną ścieżką prowadziła do lasu. Jedynie ślad ciężarówki, która musiała tędy niedawno jechać zdradzał, że droga nie prowadzi do opuszczonego miejsca. I rzeczywiście. Pod drzewami Andrzej dostrzegł zamaskowaną ciężarówkę, a zaraz potem dostrzegł kilku żołnierzy, którzy wyszli naprzeciw... trzymając w rękach karabiny, jak ten żołnierz, co szedł za Andrzejem.

[PL_Andrev]

- Stąd mam zadzwonić do swoich? - zapytał swojej eskorty - to jakiś żart?
Kto jest u was najwyższy stopniem?

[PL_CMDR Blue R]

-Tutaj, porucznik Krystek - powiedział żołnierz przed Andrzejem, gdy sierżant prowadzący naprzeciw żołnierzy zapytał:
-To ten dywersant?
A dwaj towarzyszący mu żołnierze jak na rozkaz podnieśli lekko broń patrząc na Andrzeja

[PL_Andrev]

- Porucznik Baran, zestrzelony lotnik ze 121-ej myśliwskiej - zasalutował Andrzej.
- Chce pan, sierżanicie, zobaczyć moje dokumenta, czy idziemy do dowódcy, a może od razu jedziemy do sztabu?