R2 - ppor. Ludwik Gwarczyński - Z armią "Kraków"

[LudwikG]

- Zdecydowanie mgła jest naszym sprzymierzeńcem , ale tak jak dzisiaj to o tej porze powinniśmy już wracać z tej eskapady. Wydaję mi się, że jeszcze godzina i po mgle nie będzie ani śladu. Trzeba to dobrze zaplanować i całą akcje przeprowadzić nocą.

[PL_CMDR Blue R]

-Dokładnie. Muszą wyjechać jeszcze za dnia, aby być za Krakowem o zachodzie słońca. Wczoraj wyjechali kilka godzin po zachodzie słońca i widzisz jak się spóźniają.
Więc jak wyjadą wieczorem, a jeszcze przeprowadzimy wieczorne wzmocnione patrole, aby ostatnich szkopów przegonić z nieba, to powinni wrócić najpóźniej o świcie, całkowicie nieniepokojeni przez wroga.

Wtedy podszedł do nich starszy szeregowy Marian Futro i poprosił o możliwość zwrócenia się do Ludwika. Bronek rzucił:
-Ludwik, jak wrócą ciężarówki, dowiem się, jak im poszło i ustalimy to. To zostawiam was.
Szeregowy zameldował:
-Panie poruczniku. Porucznik Kazański kazał nam przygotować się do lotu. Odprawa odbędzie się, gdy tylko mgła opadnie.

[LudwikG]

- Dobrze , bardzo dobrze tylko chyba zapomnieli, że moja "jedenastka" jest niezdolna do lotu.
Chyba , że.....przygotowali coś zastępczego, albo już naprawili ? Ciekawe....
Chodź Marian idziemy po "szpej" i się przebieramy.
Pamiętaj! Latamy tak ciasno jak to możliwe.
W powietrzu ty trochę poprowadzisz , a ja będę na twoim skrzydle. Musimy im jakoś urozmaicać by nie czuli się zbyt swobodnie na naszym niebie.... Macie jakieś pytania ? To pytajcie śmiało...

[PL_CMDR Blue R]

Okazało się, że na Ludwika czekała maszyna zastępcy dowódcy eskadry (Tomasza), a więc Grot 2, który był już przygotowany. Pozostałe maszyny musiały być dobierane z klucza Wacława, który właśnie wrócił. Wacława Ludwik spotkał, jak opowiadał zebranym o walce, którą stoczył z Messerchmittem 110, co tłumaczyło mocno postrzeloną maszynę. Dla szeregowego szykowano Grota 9, który nie wziął udziału w starciu gdyż... zacięły mu się karabiny. Mechanicy uzupełniali właśnie paliwo i dokonywali przeglądu uzbrojenia. Takiego samego przeglądu dokonywano także na Grocie 2 i ku niezadowoleniu Ludwika, dokonywano tego także na skrzydłach. Grot 2 miał cztery karabiny maszynowe, co za cenę zwiększenia siły ognia trochę przeciążało maszynę, ograniczając jej zwinność.

Choć gotowość maszyny powinny osiągnąć wkrótce, to mgła była ciągle innego zdania, nie zamierzając ustąpić.

[LudwikG]

Wykonałem kilka lotów wcześniej "Jedenastką" wyposażoną w cztery karabiny maszynowe.
Nie ukrywam , że siła ognia była odczuwalna natomiast wielką niewygodę sprawiła mi ociężałość maszyny.
Cóż wojna rządzi się swoimi prawami i każdy z nas musiał do tego przywyknąć.
Z drugiej strony cieszyłem się, że odbędę lot "silniejszą" maszyną. Miałem wtedy przeczucie, że tego dnia coś ustrzele , a cztery karabiny mi w tym napewno pomogą.

[PL_CMDR Blue R]

O 8:30 do aeroklubu przyjechały ciężarówki z Zasadzki i wreszcie wszyscy piloci byli w komplecie. Tomasz rozmawiał z przybyłymi, wypytywał o drogę, a zwłaszcza o tłumy na drogach. Było widać, że cały czas rozważa kwestie paliwa. Tymczasem mgła zaczęła opadać i tuż przed 9:00 Edward Pilch zaprosił Tomasza oraz pilotów dwóch par (Żwirko-Flanek, Gwarczyński-Futro) na odprawę. Zarysował obszar wyznaczony dwumaszynowym kluczom na patrol w godzinach 9:00-11:00, przedstawił miejsca, gdzie znajdują się radiostacje, które mają pomóc w naprowadzaniu i powiedział:
-Wasze zadanie to głównie rozpoznanie.Pojedyncze samoloty nieprzyjaciela atakować i strącać, wrogie formacje zgłaszać, aby będące w gotowości samoloty z tego lotniska mogły do was dołączyć i uderzać razem. W powietrzu będą też samoloty ze 122 eskadry, gotowe was wesprzeć gdy wykonają swoje zadania. Pojedyncze maszyny nieprzyjaciela atakować, wykorzystując sytuację, potem zajmować się meldowaniem. Duże formacje najpierw meldować, aby uderzyć na nie pełną siłą przy wsparciu samolotów, które są w powietrzu i tu na lotnisku. Są pytania?

[LudwikG]

- Z mojej strony brak, zabierajmy się do pracy.
Panowie - spojrzał na Żwirka i Flanka
- powodzenia i mam nadzieję, że strącimy paru.

[PL_CMDR Blue R]

Ruszyli do samolotów. Lotnisko budziło się z letargu. Piloci 122 EM udawali się na odprawę zaraz po nich, a mechanicy szykowali maszyny. Kilka minut później klucz Żwirka, a zaraz po nim Ludwika startowały po pasie startowym i wznosiły się w powietrze, wprost w piękne, całkowicie bezchmurne niebo. To była idealna pogoda dla obserwacji, ale też tragiczna pogoda jeżeli idzie o podkradanie się do nieprzyjaciela.

Była 9:58, lecieli już prawie godzinę po pustym niebie, gdy w radio odezwał się dywizjon. Wzywali klucz Stanisława i zameldowano:
-Samotny intruz nad Krakowem. 3000 metrów. Artyleria nie strzela. Jest wasz. Macie pozwolenie na wlot nad Kraków!
Ludwik nie był daleko od tej pozycji.

[LudwikG]

- Tu Grot 2 ! Wznosimy do 4000 i kierujemy się na Kraków. Zabezpieczymy od południa intruza. Odbiór !

[PL_CMDR Blue R]

Gdy kończyli się wznosić na 4000 metrów, Ludwik odebrał wiadomość, którą Flanek przekazywał do Żwirka, mówiącą, ze gdzieś po ich prawej, niżej jest intruz. O ile dla Stanisława była to przydatna wiadomość, to Ludwik nie znając ich kursu mógł się tylko domyślać, gdzie jest intruz. Flanek na szczęście skończył wiadomość tak, że była użyteczna też dla Ludwika:
-Dwusilnikowy, odlatuje na zachód nad Wisłą!
"Na zachód, nad Wisłą". To wystarczyło, aby Ludwik wiedział, gdzie musi się kierować. Po niedługiej chwili spostrzegł odlatującą maszynę, akurat w chwili, gdy radiostacja spod Bielan meldowała o jego przelocie. Jeżeli intruz utrzyma kurs, to wykorzystując prędkość byli w stanie go dogonić, jeżeli jednak obróci się do nich ogonem... Tu Ludwik spojrzał na bezchmurne niebo jak na zdrajcę. Byli zapewne doskonale widoczni i intruz zapewne widział ich lepiej, niż oni...

[LudwikG]

Kontynuje pogoń za bandytą starając się o jak najlepszą pozycję i wejście mu na ogon. Jednocześnie melduje :
- Tu Grot 2 intruz w zasięgu wzroku , ruszam za nim !.

[PL_CMDR Blue R]

Nie zbliżyli się znacznie, gdy intruz odwrócił się do nich ogonem, jakby pokazując, że ich widzi. Ludwik próbował go jednak dogonić, niemniej po 5 minutach lotu, gdy prawie zrównali wysokość ciągle był w podobnej odległości za dwusilnikową maszyną. Jeżeli tylko intruzowi nie nadarzy się jakaś awaria, nie miał szans dogonić go. Przez myśl Ludwika przebiegły buńczuczne słowa sprzed wojny "Nasze siły powietrzne są najlepsze na świecie, myśliwce wspaniałe"... Oto on, z przewagą wysokości, widząc bombowiec przed sobą, nie był w stanie go dogonić...

Żwirko na samym początku pościgu był jeszcze dalej, więc to Ludwik był najdalej wysuniętym na zachód myśliwcem dywizjonu.

[LudwikG]

Odpuszczam i zataczam jeszcze lewe kręgi upewniając się że wrogi samolot odleci. Następnie kieruję się na południe w swój rejon odpowiedzialności.

[PL_CMDR Blue R]

Zataczając kręgi, Ludwik obserwował, jak intruz oddala się, a chwilę potem dostrzegł zbliżające się ze wschodu myśliwce. Najwyraźniej Żwirko dalej ścigał intruza, choć nie miał najmniejszych szans już go dopaść.

[LudwikG]

Ludwik wyjrzał na prawo i spojrzał na samolot Mariana po czym zaczął nadawać:

- Grot 9 , prowadźcie, lecimy wzdłuż granicy naszego rejonu. Pamiętaj o zmianach wysokości.
Wchodzę na wasze skrzydło.