R3 - ppor. Tomasz "Kocur" Kazański - Pod Lublinem

[PL_CMDR Blue R]

Sytuacja się uspokajała, ale nie było dobrze. Nikt nie miał kontaktu z bombowcami. Za to wracał właśnie Grot 9 i Tomasz musiał oddalić się do samolotów. Starszy szeregowy Marian Futro zatrzymał maszynę, wysiadł z pomocą mechaników i zaczął pomagać ustawiać maszynę między drzewami, gdy zauważył zbliżającego się Kocura. Zasalutował i zameldował się regulaminowo z powrotu z patrolu.

[PL_Cmd_Jacek]

oddaję salut, a teraz dopóki masz wszystko na świeżo - do mapy - gdzie się rozbił Grot 3 ???

[PL_CMDR Blue R]

-Lecieliśmy od Zwolenia w kierunku Puław. Zbliżaliśmy się do mostów, gdy bombowiec, który atakował porucznik eksplodował. Potem nie widziałem go. W powietrzu był tylko drugi bombowiec, który leciał nad most. Ale i od niego musiałem się oddalić, gdyż nasi zaczynali strzelać z ziemi, poruczniku - zameldował pilot.

[PL_Cmd_Jacek]

Staram się to zaznaczyć na mapie i przekazuję to Kapitanowi.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy Tomasz wrócił do kapitana Jesionowskiego, ten akurat rozmawiał przez radio:
-Wygląda jak jeden z naszych?
-Tak, ale zachowuje się dziwnie - odpowiedział głos w radio - Jakby chciał nas zaatakować i bał się zbliżyć!
-Zachowajcie czujność! Pilnujcie go. Biała 2? Słyszeliście?
-Biała 2, potwierdzam. Miniemy Puławy i odetniemy mu drogę
-Czekajcie - odpowiedział pierwszy głos w radio - Zbliża się do mnie... Jestem w gotowości do ataku.
Walerian zobaczył "Kocura" i zapytał:
-Wiecie, gdzie spadł Grot 3?

[PL_Cmd_Jacek]

Wskazuję na miejsce na mapie. Wg Grota 9 - gdzieś tutaj.

[PL_CMDR Blue R]

Walerian spojrzał na mapę:
-Przedpola Puław... No tak, gdzieżby indziej. I tak kogoś do tych artylerzystów trzeba wysłać, to pojadą też poszukać porucznika. - spojrzał w górę, gdzie wiał coraz mocniejszy wiatr zbliżającej się burzy - Jak na złość... Akurat teraz.
Wtedy w radio odezwał się znów ten sam głos:
-Ziemia, tu Biała 10. Ten drugi samolot to ktoś ze [12]1-szej. Numer 3!
Podporucznik Pilch odezwał się:
-No i zguba się odnalazła.
-Coś przekazuje... - odezwała się Biała 10 - Chwila... Maszyna w porządku... Nie mam radia.
Walerian powiedział do operatora:
-Każcie mu sprowadzić Grota 3 na lotnisko. - po czym powiedział do pozostałych - No to nie jest tak źle. Wygląda na to, że nikogo nie straciliśmy. Ale tym z OPL to urwę jaja. Co oni, naszych nie rozpoznają?!

[PL_Cmd_Jacek]

Uff Chwała Panu. To tylko radio. Przypominam sobie jak poprzednim razem także wracałem bez radia.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy niedługo później samoloty podchodziły do lądowania, wzmógł się wiatr i Grot 3 wydawał się walczyć z wiatrem podczas lądowania. Wylądował jednak jak należy i potoczył się w kierunku drzew. Tu jednak stało się coś dziwnego. Ludwik, zawsze tak dziarsko wyskakujący z maszyny, nie opuszczał jej. Mechanicy wydawało się, że musieli go wyciągać z maszyny, ale gdy stanął przed kapitanem, wyprostował się jak zwykle... Nie sprawiał wrażenia rannego. Tomasz nie słyszał, o czym mówią, gdyż kazano mu odsunąć się, gdyż w miejsce, gdzie stał toczyła się właśnie Biała 10.

Tomasz obszedł pozycję Białej 10, akurat wtedy, gdy kapral Pietrasiak wyskoczył z maszyny i odpalał papierosa. Kapitan Sędzielowski, Ludwik oraz Marian stali w kole i rozmawiali, a gdy Tomasz zbliżył się, kapitan poklepał obu pilotów po ramionach, mówiąc głośno:
-Czyli mamy bez strat jednego zestrzelonego i jednego uszkodzonego Niemca. Świetna robota, panowie lotnicy!
Ludwik regulaminowo potwierdził i ruszył wraz z Marianem poza pole startów. Kapitan odwrócił się do Tomasza i powiedział:
-No, to jeszcze zwrócą nam Feliksa i będę mógł powiedzieć, że straciliśmy tylko jeden samolot, a szkopy co najmniej dwa. To będzie... - nagle jakby sobie przypomniał - Właśnie. Pamiętasz, "Kocur", że o świcie masz być w Lublinie? W nocy mają zakończyć pracę przy Grocie 2.

[PL_Cmd_Jacek]

Hmm, tak jest. Oczywiście .

Przyszykuję się do wyjazdu.

[PL_CMDR Blue R]

W czasie gdy Ludwik wrócił z Lublina (przynosząc przy okazji informacje o tym, że Tomasz o jutro o świcie ma być w Lublinie odebrać swoją maszynę),

Aj, podmiot w zdaniu zapomniałem wpisać.

-------------

Było zbyt wietrznie na dalsze loty i gdy tylko wróciła wyprawa 122 eskadry, loty wstrzymano do poprawy pogody, a jako, że słońce zachodziło, kapitan Jasionowski zarządził zwolnienie pilotów z dyżuru i udanie się do kwater, aby o świcie następnego dnia wypoczęci stanęli do służby... z wyjątkiem "Kocura", który miał o 3:30 zgłosić się na lotnisko. Tymczasem o Feliksie nie było nic wiadomo. Łazik wysłany na drugi brzeg jeszcze nie wrócił...

7 września 1939, czwartek.
3:34
Tomasz spojrzał na Fiata Łazika. To był ten samochód, który wysłano wczoraj po Feliksa. Niemniej nie było nikogo z ówczesnej obsady pojazdu. Niemniej na pytanie Tomasza wartownik odpowiedział:
-Przykro mnie poruczniku, ale niewiele wiem. Wrócili bez porucznika. Nie znaleźli go chyba, bo nic nie mówiono, że nie żyje.

[PL_Cmd_Jacek]

Może przewieźli go do szpitala. Po powrocie się dowiem. Ruszamy do Lublina po Grota.

[PL_CMDR Blue R]

Dwóch żołnierzy wsiadło do samochodu wraz z Tomaszem, a gdy ruszyli, jeden z nich zapytał:
-Panie poruczniku? Szpital w Lublinie jest po drodze. Możemy zatrzymać się i zapytać.

[PL_Cmd_Jacek]

Jak po drodze, to możemy zapytać. Ale naszym głównym zadaniem jest sprowadzenia Grota.

[PL_CMDR Blue R]

-To najpierw pod szpital, panie poruczniku? - zapytał szofer, gdy wyjechali z polnej drogi na piaszczystą drogę główną.