R3 - pchor. Andrzej Baran - Pod Lublinem

[PL_Andrev]

Dziękuję babciu, niech Bóg prowadzi - pożegnał się Andrzej. Hmm... dużo wojaków? Andrzej szedł drogą i dumał czy babcia aby na pewno miała ma myśli polskich żołnierzy, zwłaszcza kręcących się tu i tam.
Zszedł na linię najbliższych drzew i idąc wzdłuż drogi patrzył kogo to los przyniesie. Czy aby na pewno swoich?

[PL_CMDR Blue R]

Spojrzał w prawo. Droga wiła się wśród chałup w kierunku lasu i sądząc po śladach kół wozów, mało kto kierował się w tamtą stronę. Spojrzał w lewo, gdzie droga kierowała się zapewne na Opole. Nikogo nie widział. Tylko ślady kół i opon na piaszczystej drodze. I to ślad opon przykuł uwagę Andrzeja. Jak szukał wojska, to to mógł być dobry ślad. Szeroki rozstaw kół... Zapewne ciężarówka. Szkoda, że nie umiał powiedzieć w którą stronę jechała... Albo jechała od Opola do lasu, albo z lasu do Opola...
Andrzej spojrzał na las. Co tam mogło być. Chyba tylko Wisła. Więc raczej ciężarówka jechała do Opola... Ale wtedy umysł zapytał: "Ale jak jechała do Opola, to skąd jechała?" Tak zatrzymał się i nagle spostrzegł, że z domu naprzeciwko, z ganku przygląda się mu dzieciak w wieku około 10 lat.

[PL_Andrev]

Cześć mały -zagadał Andrzej, nie licząc na sukces - szukam żołnierzy, widziałeś coś może?

[PL_CMDR Blue R]

-Widziałem. Jechali automobilem - odparł dumnie chłopak, a wtedy z głębi domu rozległ się krzyk:
-Michaś!
-Idę mamo! - odpowiedział chłopak, znikając w głębi domu

[PL_Andrev]

Andrzej zapukał do framugi licząc na kontakt z dorosłym, by zadać te same, tylko bardziej szczegółowe pytania: kto, kiedy, w jakim kierunku...

[PL_CMDR Blue R]

Z głębi domu wychyliła się postać potężnie zbudowanego mężczyzny, który co ciekawe szedł chyba właśnie rąbać drewno, sądząc po trzymanej siekierze. W zasadzie można by uznać, że jakby nie to, że Andrzej pukał do polskiego domu, to mógłby się bać, że siekiera ma rąbać nie drewno, a jego głowę...
-Czego?! - głos jednak brzmiał, jakby siekiera była właśnie na jego głowę...

[PL_Andrev]

Witajcie gospdarzu, widzieliście gdzieś polskie wojsko? Szukam swoich.

[PL_CMDR Blue R]

Gospodarz coś mruknął i zapytał:
-A gdzie mieli być ci "wasi"?

[PL_Andrev]

- Po tej stronie Wisły. No ale jeżeli nie możecie pomóc lotnikowi, to trudno, sam szukać będę.

[PL_CMDR Blue R]

-Po tej stronie Wisły. Ale pan precyzyjny. Z drugiej strony pan przyleciał? To do Warszawy na północ - wskazał na kierunek z którego przybył Andrzej

[PL_Andrev]

Andrzej uznał że się nic nie dowie, rzucił jeszcze kilka zdań, pożegnał się grzecznie i pomaszerował w kierunku - jak mu się zdawało - miasta, licząc na napotkanie jakichkolwiek wojskowych.

[PL_CMDR Blue R]

Ledwo Andrzej odszedł 100 metrów, zauważył, że z domu "Michasia" wybiegł jakiś inny chłopak, na oko nastolatek i biegiem rzucił się w przeciwną stronę, niż on zmierzał. Jego pośpiech był dziwny, zwłaszcza, gdy obejrzał się na Andrzeja...

[PL_Andrev]

Hmm... - pomyślał Andrzej - mam nadzieję że poleciał do naszych donieść o dezerterze.
Z drugiej strony, jeżeli grasują tu już niemieckie czujki... lepiej iść wzdłuż linii drzew, co by można było się łatwo schować.

[PL_CMDR Blue R]

(znaczy czarna strzałka, czy czerwona?)

Schować za drzewo, czy schować do lasu?

=================================

[PL_Andrev]

Andrzej poszedł wzdłuż linii lasu.