R4 - pchor. Andrzej Baran - Podcięte skrzydła

[PL_CMDR Blue R]

Kapitan powiedział:
-Flaga.
Andrzej spojrzał na miejsce na flagę. Coś tak wisiało. W ciemności nie można było zbyt wiele dostrzec...O't wisiał tam jeden ciemny kształt... i nagle Andrzej dostrzegł niewielki obiekt na fladze. Jakiś jaśniejszy punkt... flaga była cała w ciemnym kolorze z jednym jaśniejszym kształtem.

[PL_Andrev]

- Bolszewicy? - Andrzej nerwowo zapytał - Już tutaj by byli? No a gdzie służby tyłowe? Piechota? Ichnia żandarmeria?
Osobiście nie chciałbym się tam pchać aby to sprawdzić. Musimy rzekę przekroczyć. Jak zajmą most to po nas. Jedziemy? Ale chyba nie na wschód?
Korzystając z milczenia kapitana Andrzej nerwowo zajrzał do mapy - chwila, tu jest droga na zachód, na Delatyń, potem na Korosmezo i stamtąd krok do Rumuni.
Czy coś wiadomo o Węgrach? Z drugiej strony, może ty tylko akcja lokalnej partyzantki wierzącej w socjalistyczny pokój na świecie.

[PL_CMDR Blue R]

Major zadecydował:
-Jedziemy do granicy z Rumunią. Kosów, Kuty. Dopóki nie spotkamy naszych wojsk, nawet cofających się, lepiej uznajmy, że tu już są Bolszewicy. Za dnia będziemy mogli wrócić, jak okaże się, ze to partyzanci.
-Tak jest - powiedział kapitan i ruszyli.
Kołomyję opuścili nie zaczepiani przez nikogo, zupełnie jakby w mieście nie było żadnych sił utrzymujących porządek. Podobnie było w Kosowie i aż zbliżyli się do Kut, gdzie natrafili na korek... ale korek z wojskowych samochodów, powoli poruszający się ku miasteczku granicznemu. Major widząc, że poruszają się wolniej, niż piechur rozkazał:
-Janusz, zostajesz z Andrzejem. My dwaj - to mówiąc wskazał na Pryszczyka - pójdziemy przodem i dowiemy się, czy to nie kolejka do rozbrojenia przez komunistów.

[PL_Andrev]

-Rozkaz - odrzekł Andrzej. Szykujemy broń?- zapytał - musimy jeszcze przejść przez rzękę. Most jest chyba tutaj punktem granicznym.

[PL_CMDR Blue R]

-Tak, most - powiedział kapitan, po czym przygotowali broń, ale szybko okazało się to niepotrzebne. Po chwili za nimi również pojawiły się inne pojazdy i wkrótce byli w środku zatoru, otoczeni przez samych swoich i broń nie była potrzebna.
Jako pierwszy wrócił Pryszczyk i zameldował:
-Kolejka jest do mostu. Rumuni muszą spisać wszystkich, a to zajmuje trochę czasu. Major poszedł do przodu, aby dowiedzieć się, czy nasi już tu byli.
Godzinę później, gdy już jechali w Kutach, wrócił także major i powiedział:
-Zatrzymamy się tu, w biurze naczelnika poczty - wskazał gdzieś na prawo - Poczekamy czy do rana nasi wrócą, jak nie, trzeba będzie pojechać do Kołomyi. Jak w międzyczasie znajdziemy jakiś innych lotników, to Andrzej będzie mógł z nimi przekroczyć granicę.

[PL_Andrev]

Co robimy w przypadku pojawienia się bolszewików? Jak znam życie to oni tez wiedzą że nasi kierują się do granicy i będą chcieli zatrzymać ten eksodus. A ta bolszewicka szmata w Kołomyi trochę dała mi do myślenia.

[PL_CMDR Blue R]

Major powiedział wskazując na żołnierzy na zewnątrz ciągnących do granicy:
-Myślicie, że oni chcą być złapani? Stawimy opór cofając się do granicy. Teraz jednak musimy też znaleźć naszych, Andrzeju. Jak oni będą na nas czekać, to niejako przez nas mogą zostać złapani, nieprawdaż? Ale to moje i Janusza zadanie. Wy z innymi lotnikami możecie przekroczyć granicę. Potem z nimi dotrzecie do punktu zbiórki.

[PL_Andrev]

- Moment, a nie ma możliwości że już przekroczyli granicę?
Z drugiej strony to myśmy ich gonili, więc ciężko* zakładać, że gdzieś po drodze się zgubili.

* aż mi się przypomniało:

[PL_CMDR Blue R]

Major powiedział:
-Oczywiście, że jest, Andrzeju, ale za granicą raczej nie będziemy mogli swobodnie kursować gdzie nam się podoba, tylko prosto do wyznaczonych miejsc zbiórki. Więc wy przekroczycie granicę z innymi lotnikami i udacie się tam, gdzie zbierają się lotnicy, a ja jako odpowiedzialny za bazę, niczym kapitan statku, schodzę ostatni z pokładu, upewniwszy się, że nikt nie został z tyłu.
Janusz dodał:
-Mieliśmy spotkać się w Kołomyi. I kto wie, czy teraz oni na nas nie czekają. Nie uśmiecha mnie się spotkanie z bolszewikami, ale nie możemy uciec, Andrzeju, gdy pozostali będą na nas czekać, dla przykładu, w Kołomyi. Za dnia będzie lepiej widać, mamy samochód, to pojedziemy ich szukać.

[PL_Andrev]

Andrzejowi się to nie podobało. Bardzo ale to bardzo. Ale coz mial powiedzieć? Zdecydował ze podporządkuje się rozkazom, jednak jak tylko tylko zobaczy cokolwiek niepokojacego, wraca na przejście.

[PL_CMDR Blue R]

4:30
Wstawał świt. Kapitan udał się zmienić Pryszczyka, który na drodze pytał kolejnych o jednostkę. Wróciwszy powiedział:
-Żadnych lotników na razie. Policjant mówił, że wczoraj byli tu jacyś lotnicy, ale przekroczyli granicę w godzinach rannych wczoraj.
Major pokręcił głową:
-Czyli to nie nasi. Wczoraj w południe jeszcze byli z nami. Przygotujcie samochód, o piątej ruszamy do Kołomyi...
I wtedy jak piorun wpadł kapitan Meissner.
-Maryśka, dobrze widzieliśmy flagę. Kołomyję opuściły władze i po mieście kręcą się Ukraińcy i komuniści czekając na przybycie Armii Czerwonej! Spać musieli w nocy, to nas nie zatrzymali.
-Co ty wygadujesz, Janusz? - zapytał major
-Spotkałem znajomego. Jest tu naprzeciwko od wczoraj. Też miał być w Kołomyi, ale czeka tu na swoich. Mówi, że Kołomyję trzeba omijać, a sam chciał do Stanisławowa się dostać, ale ostatecznie tutaj został.
-Czyli mówicie, że jazda do Kołomyi, to proszenie się o kłopoty?
-Dokładnie - odparł Janusz, a major zastanowił się i powiedział:
-W trójkę wiele nie zdziałamy. Co nam zostaje? Czekamy na pozostałych, a jak zbliżą się Czerwoni, przekraczamy granicę.... - spojrzał na Andrzeja i powiedział - Oczywiście jak spotkamy jakiś innych lotników, to wy z nimi ruszycie, to bez zmian.

[PL_Andrev]

-Rozkaz - odrzekł Andrzej. Czyli jednak go dobrze swędziało, że wizyta w Kołomyi może stanowić problem. Dobrze też że dowódca nie okazał się ignorantem...

[PL_CMDR Blue R]

7:50
Nadciągnęły chmury i spadł deszcz. Jak przez pierwszą połowę września pododa zdawała się sprzyjać Luftwaffe, a wcześniej upalne lato wysuszyło rzeki, ułatwiając Wehrmachtowi marsz, tak teraz jakby pogoda zreflektowała się i płakała nad losem Polski.
Andrzej spoglądał na idących oraz jadących w stronę mostu, skąd kapitan starał się wypatrzeć lotników. Ale tych nie było. Były za to nowe czołgi, chyba francuskiej konstrukcji, działa przeciwlotnicze, motocykliści z karabinami maszynowymi, kompanie reflektorów, saperzy z pontonami. Tyle armii cofało się ku rzece, że aż można się było zastanowić, dlaczego ich nie ma na froncie.... a gdzie byli lotnicy? Ich brakowało tylko w tym tłumie... Kapitan od kilku godzin starał się złapać kogoś, ale nie było nikogo.
Major też nie mógł najwyraźniej doczekać się jakiś wieści, wstał i powiedział:
-Pójdę pod most, może czegoś od pograniczników się dowiem. Jakby byli jacyś lotnicy, dołączajcie natychmiast, Andrzeju. Mnie pod mostem jeszcze złapiecie.

[PL_Andrev]

- Czy ja tego nie proponowałem? - pomyślał Andrzej. Jednak odparł: czy nasi mogli gdzieś indziej przekroczyć granicę? Jest jeszcze możliwość że jeszcze dotrą, bolszewicy muszą mieć sporą siłę aby zatrzymać kolumny wojska pod bronią.

[PL_CMDR Blue R]

8:40
Pryszczyk wpadł jak grom do budynku i odezwał się:
-Mamy lotników. Lwowska eskadra myśliwska!
Kapitan zerwał się z fotela, gdzie odpoczywał i pogonił Andrzeja:
-Bierz rzeczy. Chyba twój pociąg przyjechał!

Chwilę później stali w deszczu obok cywilnego opla przed którym stał porucznik pilot.
-Porucznik Wiśniewski - powiedział wyciągając rękę do kapitana, który szybko wyjaśnił, że oni czekają na swoją eskadrę, ale porucznika Barana trzeba wysłać do Rumunii, aby dołączył do swoich.
-Jaka eskadra? - zapytał porucznik Andrzeja, a gdy ten odpowiedział, że jest pilotem 121-szej, porucznik powiedział:
-Wczoraj mieliśmy do nich dołączyć. Mieli być w Petlikowicach, ale lotnisko było opuszczone. Ruszyli do Rumunii przed nami. No dobrze - powiedział odsuwając się od drzwi - Wsiadajcie, poruczniku, pojedziecie z nami.