USS Barb (SS-220) - Patrol 8 - Żabie Skoki

[PL_Andrev]

Rozumiem.
To rzeczywiście wyjaśnia wszystkie wątpliwości.

[PL_CMDR Blue R]

Szkolenie następnego dnia prowadził nieznany Andrevowi oficer.
W zasadzie Andrev nie dowiedział się wiele nowego. Najpierw były podstawy radiolokacji, namierzania transmisji i tego, jak to na Atlantyku pomogło lokalizować U-Booty zbierające się dookoła konwojów (co podkreślono, że jest tajne)... Dalej prowadzący skupił się na tym, że Japończycy za pomocą okrętów podwodnych utrzymują kontakty z Niemcami, które o ile nie są tak bardzo zaawansowani w radiolokacji, jak Wielka Brytania i Ameryka, to jednocześnie mogą też namierzać transmisje. Stąd też rozmowy między okrętami biorącymi udział w akcji muszą być jak najkrótsze... Odniósł się do Skoordynowanych Ataków Grupowych i zapytał:
-Co za wiadomość potrzebuje dowódca stada? Mamy jeszcze 8 torped, jeden diesel nie pracuje, ale za pół godziny będzie naprawiony i możemy ruszyć do konwoju, który osiągniemy w kolejne 30 minut... Które z tych wiadomości potrzebuje poznać dowódca stada, aby móc zaplanować atak? - zapytał, zwracając się do słuchaczy.... i spojrzał na Andreva.

[PL_Andrev]

- Need beer - powiedział Morton - a słuchacze ryknęli śmiechem.
Patrząc na wyraz twarzy to oficerowi szkolącemu chyba nie spodobała się ta informacja, natomiast Morton wyjaśnił:
- Hasło to spełnia wszystkie warunki podczas walki z nieprzyjacielem na niekodowanej łączności:
- jest krótkie,
- dla postronnego słuchacza jest niezrozumiałe,
- "need" - to hasło kodowe okrętu,
- "beer" - oznacza gotowość do ataku w ciągu 1 godziny,
- Wydaje się , że reszta informacji jest nieistotna z punktu widzenia dowódcy stada.

[PL_CMDR Blue R]

-Widzę, że kolega przechodzi już do kodowania wiadomości... - odpowiedział oficer - Ale zgadza się... Stan torped nie jest ważny... Jakby torped nie było, wiadomością byłaby informacja o niemożliwości kontynuowania ataku. Tak samo to, co jest naprawiane, interesuje tylko dowódcę okrętu.

Andrev, jako, że właśnie był po przyspieszonym kursie na odprawach, w sumie wynudził się na reszcie szkolenia... Odseparowywanie zbędnych wiadomości, kodowanie... Nuda... Tylko, że teraz miał ją zarówno on, jak i jego XO wpisane w dokumenty.


26 stycznia, po kolejnym szkoleniu w grupie stadnej, komandor porucznik Peterson wezwał do siebie Andreva. Gdy Andrev zameldował się, dowódca zapytał:
-I jak idą szkolenia, Andrevie? Gotowy do działania w grupie?

[PL_Andrev]

- Gotowy panie komandorze. Czekamy tylko na rozkazy wyjścia w morze.

[PL_CMDR Blue R]

-To jeszcze 4 dni... a może już 4 dni - odpowiedział Peterson, po czym przeszedł do kolejnych spraw, związanych z wyjściem w morze.

Na pokładzie Barba XO też miał pełne ręce roboty, nadzorując zaopatrzenie okrętu w ropę, prowiant, zapasy oraz torpedy. Gdy Andrev wszedł na pokład, porucznik Waterman zameldował:
-Sir. Jutro podejdzie do nas barka torpedowa. Bierzemy torpedy jak ostatnio, prawda? Pół na pół?

[PL_Andrev]

Tak, pół na pół.
Dopilnujcie abyśmy mieli taki zestaw nie tylko w wyrzutniach ale i w magazynach.

[PL_CMDR Blue R]

30 stycznia 1944 nadchodził wielkimi krokami i wreszcie nadszedł... Dzień, gdy trzy okręty z rana miały opuścić Pearl Harbor i ruszyć na wspólny patrol. Komandor porucznik Roy Benson przybył na okręt wcześnie rano i po zaokrętowaniu się, wyszedł na pomost, gdzie Andrev czekał na sygnał do rzucenia cum, i zapytał:
-Jak nastroje komandorze podporuczniku? Gotowi do wyjścia w morze?

[PL_Andrev]

- Tak jest, panie komandorze poruczniku.
Wynudziliśmy się i teraz załoga chce pokazać Japsom kto rządzi na morzach.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy wstało słońce, trzy okręty odbiły od nabrzeża, kierując się ku kanałowi. Wyjście z jednej strony nie różniło się od innych, z drugiej Pearl było jakby puściejsze... czy to dlatego, że większość okrętów była w polu, czy też może dlatego, że już tylko 2 pancerniki z 7 grudnia pozostawały zatopione, a na Utah trwały już prace, aby go obrócić na równą stępkę...

Patrol rozpoczynał się... Pierwszy patrol 14 FOP w którym mieli uczestniczyć w walce Wilczym Stadem i to od razu jako jednostka "flagowa"...

[ciąg dalszy w nowej turze]

[PL_CMDR Blue R]

3 lutego 1944 popołudniem okręty dotarły na Midway. Bunkrowanie miało trwać do późnej nocy i rano okręty miały ruszyć w dalszą drogę.
Popołudniu, gdy komandor Benson zszedł z pokładu, porucznik Waterman zameldował o podłączeniu węży, po czym upewniwszy się, że nikt nie słyszy, powiedział:
-Sir, chłopaki z drugiej zmiany zapytali mnie, co zrobić, gdyby w krytycznej sytuacji komandor Benson zaczął wydawać rozkazy... Wie pan, spadają bomby, a on nagle każe szasować balasty.... Odpowiedziałem im, że to pan jest kapitanem i bez pańskiego rozkazu nie mają nic robić, nawet jakby admirał Nimitz stanął im nad ramieniem.... ale niedobrze, że w ogóle takie pytania pojawiają się... - spojrzał na ląd - Sir, nie uważa pan, że ten pomysł dodatkowego dowódcy to chybiony pomysł? Okręty nawodne są zawsze wynurzone i w kontakcie.. a my? Może być tak, że wrócimy do bazy, a komandor nie wyda żadnego rozkazu.

[PL_CMDR Blue R]

[puk, puk?]

[PL_Andrev]

Zobaczymy - poruszyłem sprawy kompetencyjne z dowództwem - oni nie widzą problemu.
Podobno Benson dowodzi jednocześnie wszystkimi okrętami i nie będzie się wtrącał w dowództwo.
Z drugiej strony będzie patrzył na załogę i na nasze rączki.
Niedobrze, ale zobaczymy jak wyjdzie to w praniu.

Są też plusy - komandor może przychylniej patrzeć na naszą załogę, jeżeli wszystko będzie grało jak w zegarku.
Więc lepiej żeby było.

[PL_CMDR Blue R]

4 lutego o poranku okręty opuściły Midway, kierując się w stronę Marianów. Okręty szły razem, przemierzając bezmiar Pacyfiku. Tymczasem komandor Benson w zasadzie działał bardziej, jak zastępca kapitana. Wspomagał wachtę i załogę, gdy Andrev odpoczywał, ale nie wtrącał się w żadną pracę.

13 lutego 1944 o poranku okręty były około 200 mil od Marian, gdy morze zaczęło się burzyć. Prognoza ostrzegała ich, że zbliża się sztorm, jednak dopiero teraz mogli tego doświadczyć. Zapowiadało się, że ostatnie 200 mil pokonają raczej w sztormowej pogodzie. Tego dnia komandor Benson zwrócił się do Andreva:
-Proszę poinformować pozostałe okręty, że jeżeli pogoda zepsuje się ograniczając kontakt pomiędzy okrętami, każdy ma sam zmierzać do swojej strefy.
XO, który stał za plecami komandora spojrzał tylko na mapę... Każdy z okrętów miał wyznaczony sektor 25x25 mil... bardzo ograniczone pole do manewrowania...

[PL_Andrev]

Marian, jesteśmy ok 200 mil od Marianów.


XO, proszę przekazać wiadomość.
Myślę że powinniśmy wstrzymać się od atakowania khem, khem - "nieprzyjacielskich" okrętów podwodnych - w sztormie łatwo o pomyłkę.