R1 - ppor. Stanisław "Żwirek" Żwirko - ostatnie dni pokoju

[PL_Qbik]

Stasiowi nie trzeba było dwa razy powtarzać. Doskonale znał ból czekania w kolejce do latryny. Rozejrzał się i przyuważywszy swojego skrzydłowego, skinął na niego. U szefa mechaników wyfasowali dwa świeżutkie szpadle i raźnym krokiem ruszyli w stronę widocznych na tle lasu wygódek. Po chwili w wyznaczonym starannie przez Żwirka miejscu oba szpadle poszły w ruch, a wyrzucana ziemia zaczęła wznosić się w coraz wyższy, malowniczy pagórek.
- I co, plutonowy, dajecie radę?! - zawołał Staszek, nie przerywając pracy.
- Tak jest, panie poruczniku! Ku chwale Ojczyzny, panie poruczniku!
Szpadle śmigały coraz szybciej.

[PL_CMDR Blue R]

Wkrótce dołączył do nich podporucznik Feliks Szyszka i kopanie szło sprawniej. Była 15:15, gdy przybiegł do niego szeregowy Nowakiewicz, jego skrzydłowy.
-Panie poruczniku. Kapitan kazał się panu zbierać. O czwartej odlatujemy! Lecimy do Warszawy po Hurricane. Zaczęło się przezbrojenie! - wykrzyknął rozradowany. Feliks był zaskoczony. Oddał Stanisławowi swoją łopatę i powiedział:
-Wybacz Żwirek, ale chyba nie pomogę z kopaniem. - i zwrócił się do szeregowego - Gienek, jesteś pewny?
-Tak! Oddział pościgowy mamy formować! - szeregowy był wyjątkowo rozentuzjazmowany
Feliks powiedział do Żwirka, wyciągając rękę:
-Do zobaczenia Żwirek, wybacz, że tak szybko, ale muszę kilkoro obskoczyć.

[PL_Qbik]

Żwirko przytrzymał dłoń Feliksa i zapytał:
- Wybacz Feliks, ale nie rozumiem co masz na myśli, mówiąc, że musisz "Kilkoro obskoczyć?!" Kilkoro CZEGO?

[PL_CMDR Blue R]

-Osób oczywiście, a tylko trzy kwadranse - powiedział ściskając dłoń, po czym wyskoczył z dziury, rzucając - Wrócimy na Hurricanach, Żwirek!
Flanek oparł się o szpadel i powiedział:
-To jak oni odlatują, to może i my wkrótce... - wziął szpadel, wbił go w ziemię i zatrzymał się. Spojrzał na Żwirka - To jak odlatują, to potrzebujemy tej latryny?

[PL_Qbik]

- Potrzebujemy, nie potrzebujemy... Zawsze się przyda! Zresztą: był rozkaz, żeby kopać? Był. Był rozkaz żeby przestać? Nie było. Znaczy kopiemy!
Wzięli się z powrotem do szpadli, ale Żwirka wciąż coś gryzło... Coś dziwnego było w wypowiedzi Feliksa... coś intrygującego... AHA! Żwirko z nagłym ożywieniem popatrzył za oddalającymi się Szyszką i jego skrzydłowym, potem spojrzał na kopiącego bez entuzjazmu Flanka.
- Ty, Poldek, zacznij kopać od serca. Bo chyba czegoś nie wiemy. Może się okazać, że właśnie stawiamy toalety damskie! - plutonowy wywalił na niego gały, otworzył usta i przestał kopać - No bo... KILKU facetów, czyż nie tak? KILKA kobiet, co nie? No i KILKORO homo sapiens płci obojga - zgadza się?! A tak właśnie powiedział nasz przyjaciel Feliks! Chyba dobrze słyszałem? Co?

[PL_CMDR Blue R]

Leopold powiedział:
-Zarządca majątku ma córkę, ale mógłbym być jej ojcem - co przy wieku Leopolda, prawie 40 lat, stawiało córkę zarządcy na pozycji potencjalnego celu - No bo chyba nie do jej matki... A raczej poza Balice teraz nie wydostanie się.

[PL_Qbik]

- Aaa.. to takie buty! Czyli szczęściarz z Feliksa - a my możemy obejść się smakiem! - Żwirko z rezygnacją wzruszył ramionami - Jakbyś się nie obracał - zawsze dupa z tyłu!

[PL_CMDR Blue R]

Do 16:00 trwało zamieszanie na lotnisku. Pakowano samochody, szykowano maszyny. O 16:00 rozpoczął się odlot, a wkrótce potem odjechały też ciężarówki.

17:45 - 11h do wybuchu wojny
Kapitan Sędzielowski zebrał pilotów eskadry i powiedział:
-Panowie. Od jutra wracamy do pilnowania nieba. Dywizjon wystawia dwie podwójne pary w alarmie i dwie kolejne mają być w rezerwie. Tak więc wszyscy stoimy na dyżurach. Dyżur zaczynają Ludwik i Feliks ze skrzydłowymi Tadeuszem i Janem. Zaczynacie o 4:00, kończycie o 6:00. W tym czasie pozostali, czyli Stanisław, Wacław, Leopold i Marian stoicie w rezerwie. Jakby coś się wydarzyło i ktoś nie mógł lecieć, ja wchodzę w zastępstwo.
Rozkazy pozostają bez zmian. Naprowadzaniem po starcie zajmą się Rakowice. Startować może jedna lub dwie pary w zależności od sytuacji. Przeciwnika przegonić, a najlepiej zmusić do lądowania. Nie otwierać ognia, nawet podczas prowokacji ze strony nieprzyjaciela. - spojrzał za siebie, jakby patrzył, czy nikt obcy nie słucha - Przy czym, jakby doszło do ataku myśliwca wroga na was, to nie przejmować się i strzelać. Bombowcom na zwiadzie nie dawajcie się jednak sprowokować.
Pierwszy odezwał się Ludwik:
- Wszystko jasne jak słońce kapitanie. A teraz co ? Mamy wolne ?
Feliks Piłsudski, wychylił się zza pleców Ludwika i zaproponował coś innego:
- Ja proponował bym byśmy trochę rozbudowali okopy, lepiej nie ryzykować że nie będziemy gotowi na atak.
Wacław odezwał się:
-Na pewno do kolacji można by coś kopnąć, skoro nie ma nic lepszego do roboty.

[PL_Qbik]

Żwirko energicznie kiwnął głową.
- No. Ja też jestem za. Kopnijmy.
Nad biorącymi udział w odprawie mężczyznami unosił się ciężki, melancholijny nastrój. Nawet kopanie było dobre, aby choć na chwilę się z niego wyrwać

[PL_CMDR Blue R]

I tym sposobem osiągnięto prawie jednogłosowość w decyzji o kopaniu. Kapitan przytaknął i powiedział:
-My z Ludwikiem mamy jeszcze kilka dokumentów do wypełnienia. Jak wyrobimy się do kolacji, dołączymy do was - wskazał na maszyny - Proponuję wykopać rowy przeciwlotnicze nieopodal maszyn, aby w razie ataku na lotnisko, zaraz po starcie mechanicy mogli do nich łatwo dobiec. Tylko wzdłuż drogi dojazdu, za miejscem parkowania, nie w poprzek. Nie chcę potem widzieć, że ktoś nie zatrzyma maszyny i skończy parkowanie w rowie. Feliks, Żwirek, weźcie ludzi po połowie i kontynuujcie kopanie.

18:45 - 10h do wybuchu wojny
Żwirek kończył kolację, gdy przyjechał łazik. Oprócz gońca do kapitana Medweckiego, przywiózł także Kuryera Wieczornego. Żwirka nie interesowała ta prasa, ale słyszał, z rozmów, że Niemcy stawiały kolejne żądania. Bardzo głośno zrobiło się o deklaracji Hitlera, aby Polska wysłała do niego delegację na negocjacje... O czym tu negocjować, gdy padały strzały.
Nagle Leopold odezwał się głośno:
-Patrzcie. Przepędzono bombowiec znad Wodzisławia. Toż to nasza Zasadzka!

[PL_Qbik]

- Ciekawe czy to któryś z naszych? I ciekawe czy choć wystrzelili?

[PL_CMDR Blue R]

Leopold oglądał artykuł i podsunął go Żwirkowi:
-Tego niestety nie napisali. Niech pan spojrzy.





Wzrok Żwirka jednak nie padł na wiadomość o bombowcu, a na inne nagłówki.

[PL_Qbik]

Pomimo całej swej niechęci do tego, co działo się w prasie od dobrych kilku dni, Żwirko uważnie przeczytał oba główne artykuły na stronie podsuniętej mu pod nos przez Flanka.
- Jeśli ktoś składa drugiej stronie propozycje niemożliwe do przyjęcia bez utraty honoru, to jak myślicie panowie, czym to się kończy? - pokręcił w zamyśleniu głową - Jak to jednak dobrze, że z Angolami i z "Żabojadami" mamy te pakty o wzajemnej pomocy na wypadek wojny...

[PL_CMDR Blue R]

O 20:00 Warszawa podała wiadomość w bardzo optymistycznym tonie. Polska zgodziła się na propozycję rokowań z Hitlerem w Berlinie, przy czym zaznaczono, że o żadnych ustępstwach mowy być nie może. W dniu jutrzejszym ambasador RP w Berlinie miał przekazać oficjalną odpowiedź.
Wacław pokiwał głową i powiedział półszeptem do Żwirka, aby nikt z pozostałych oficerów nie słyszał:
-Miejmy nadzieję, że choć zyskamy tym kilka dni. Nie chciałbym, aby nasze francuzy dotarły tu, gdy już będziemy walczyć.

[PL_Qbik]

Żwirko odpowiedział równie konspiracyjnym szeptem:
- Wacuś... Podzielam twoją nadzieję... Z całego serca!
Podrapał się w głowę, bo nagle zaświtała mu nowa myśl:
- Wiesz, tak się zastanawiam... Jak można jechać na rokowania, czy negocjacje, jeśli ma się stanowcze założenie, że "o żadnych ustępstwach mowy być nie może"?! Chyba faktycznie TYLKO dla zyskania czasu.