R3 - ppor. Tomasz "Kocur" Kazański - Pod Lublinem

[PL_CMDR Blue R]

Rozdział III: Pod Lublinem


4 września 1939, Okolice Sandomierza, 7:40
Ciężarówka z pilotami 121 eskadry jechała wciąż bez kontaktu z pozostałą częścią rzutu kołowego, choć "jechała" stanowiło spore nadużycie. W nocy wielokrotnie zatrzymywali się, a przyczyn zatoru nikt nie mógł wyjaśnić. Po prostu tłum zatrzymywał się, a potem z niewiadomych przyczyn ruszał dalej. Gdyby nie te postoje mogliby już być na miejscu, a tak, to ciągnęli dalej i nic nie wskazywało, aby sytuacja się poprawiła. Tomasz wyjrzał znad kabiny ciężarówki. Przed nimi w stronę Sandomierza powoli poruszał się gęsty sznur uciekinierów, samochodów i furmanek, ciągnąc w stronę widocznych w oddali dachów Sandomierza. W tym tempie to i pojutrze nie dotrą do reszty eskadry.

[PL_Cmd_Jacek]

Cóż zrobić, musimy się w końcu przebić. Aż żal, że nie jedziemy naszym mercedesem. W sumie to nie pamiętam co się z nim stało.

[PL_CMDR Blue R]

Wkrótce znaleźli się na wjeździe do Sandomierza, gdzie żołnierze starali się zorganizować ruch, kierując cywili w jedną stronę, a wojskowych w inną, najwyraźniej starając się zachować przepływ wojskowy przez miasto.
-Na drugą stronę Wisły? - zapytał żołnierz, gdy kierowca powiedział o kierunku - Most jest uszkodzony, tylko prom przewozi. Ale jest ogromna kolejka, więc musielibyście czekać, albo próbować mostów na północy. Jak chcecie czekać, to PCK i kuchnia polowa są przy drodze do promu.
Kierowca spojrzał na Kocura:
-Poruczniku? Próbujemy dalej na północy, czy czekamy tutaj?
Żołnierz dodał:
-Na północy na pewno będzie mniej uchodźców, większość tu próbuje przekroczyć rzekę.

[PL_Cmd_Jacek]

Jedziemy na północ. Próbujemy tamtymi mostami. Powinno być szybciej. Zgadza się ? Rozkładam mapę i wskazuję drogę kierowcy.

[PL_CMDR Blue R]

9:00
Droga początkowo okazała się równie zatłoczona, ale gdy tylko minęli Zawichos, gdzie podobnie jak w Sandomierzu tłum osób liczył na przeprawę promem, ruszyli z większą szybkością, jadąc naprzeciw zmierzającym w przeciwną stronę uchodźcom, choć liczba tych była mniej liczna, niż na drodze z Krakowa. Wyprzedzali właśnie zmierzającą na zachód kolumnę żołnierzy, gdy nagle kierowca gwałtownie zahamował, że aż ludzie polecieli na siebie.
-Co jest?! - wykrzyknął Leopold, odpychając znad siebie Tadeusza.
Tomasz rozchylił płótno w kierunku jazdy i dostrzegł powód hamowania. Na prawej stronie szosy znajdował się lej po bombie, umożliwiając przejazd tylko w przeciwną stronę, choć chwilowo zajęty przez maszerujących w przeciwną stronę żołnierzy, którzy omijali czekający na zwolnienie drogi wóz konny. Kierowca powiedział do Tomasza:
-Jak cały czas tak będzie, to do wieczora nie dojedziemy, panie poruczniku.

[PL_Cmd_Jacek]

Jak tylko przekroczymy Wisłę, to już będzie z górki. Oby most był cały.

[PL_CMDR Blue R]

Po ominięciu leja, jechali dalej przez "piękny, wiejski krajobraz". Dymiące zgliszcza pod lasem, pasące się krowy wśród kilku zabitych i chłop lamentujący nad zabitą krową. Nie był to budujący widok. Z rozmyślania wyrwało Kocura zwalnianie ciężarówki. Było powolne, ale widać było, że zatrzymują się. Kocur wyjrzał zza płachty i dostrzegł, że dotarli do skrzyżowania, z którego bocznej drogi marszowym tempem szła kolumna żołnierzy... Z tym, że skręcała w kierunku z którego przyjechali i nie blokowała jazdy samochodu. Tomasz już miał zrugać kierowcę za niepotrzebny postój, gdy ten wychylił się z kabiny i krzyknął do żołnierzy:
-Most w Annopolu jest cały?!
Jeden z maszerujących żołnierzy odkrzyknął:
-Wciąż stoi!
Kierowca spojrzał w stronę z której maszerowali żołnierze, a w którą ciągnęła kolumna pieszych, wozów i samochodów, po czym spojrzał na Tomasza i powiedział:
-Poruczniku, lepszy wróbel w garści, nie? Może powoli, ale mamy pewny przejazd!

[PL_Cmd_Jacek]

Świetnie, ale będę świętował dopiero jak będziemy na drugim brzegu.

[PL_CMDR Blue R]

Wydawałoby się, że jadą wolniej, niż szło by się pieszo. Nie byli jedynymi wojskowymi ciągnącymi na drugi brzeg, choć większość wojskowych kierowała się raczej w stronę frontu. Tomasz i piloci siedzieli na pace i Leopold zapytał:
-Może po drugiej stronie Wisły spróbujemy zatrzymać się w jakiejś wsi i kupić coś do jedzenia, co pan na to poruczniku?
Wtedy nagle ciężarówka mocno przyspieszyła. Nie tak, jak wtedy, gdy trafiła się luka i kierowca wyprzedzał kolumnę, a bardzo gwałtownie, na dodatek kierowca skręcił mocno w kierunku pobocza. Tomasz musiał chwycić się burty, aby nie uderzyć się, a spoglądając do tyłu dostrzegł, że na drodze, równa do tej pory kolumna żołnierzy rzucała się w kierunku pobocza, podobnie jak rozpierzchał się tłum uchodźców. Gdy kierowca równie gwałtownie jak przyspieszał, gwałtownie zahamował, Tomasz usłyszał odległy odgłos karabinów maszynowych

[PL_Cmd_Jacek]

Nalot ??? Wszyscy z wozu i do rowu na ziemię padnij.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy wyskakiwali z samochodu, odgłos silników dał się wyraźnie słyszeć. Gdy Tomasz lądował w rowie, usłyszał, jak pociski rykoszetują się od jezdni, po czym lecący nisko samolot śmignął nad nimi, strzelając seriami wzdłuż zatłoczonej drogi. Leżący obok w rowie żołnierz podniósł się i podnosząc do oczu karabin, zaczął strzelać za oddalającym się samolotem, gdy nagle koronę drzewa przecięła seria z karabinu maszynowego i nie czekając, aż przeciwnik poprawi ogień, żołnierz schował się do rowu.

[PL_Cmd_Jacek]

Przeczekujemy nalot, sprawdzamy ciężarówkę. Jak jest dalej sprawna to ruszamy w drogę.

[PL_CMDR Blue R]

Szczęśliwie samolot nie nadleciał po raz drugi, a cieżarówka nie oberwała, choć potrzeba było pomocy kilku osób, aby zepchnąć ją na drogę. Gdy przepychali ją na drogę, Tomasz mógł rzucić okiem w obie strony drogi. Ludzie podnosili porzucone bagaże, gdzieś w oddali stał porzucony samochód, w pobliżu ktoś sprawdzał, czy jego towarzysz jest cały... i wówczas Tomasz usłyszał głośnie zawodzenie. Spojrzał na wschód i dostrzegł kobietę, która klęczała środku drogi, a przed nią... leżało bez ruchu drobne ciało... A ruszający piechotą obchodzili ich dookoła, jakby byli fontanną na środku placu...

[PL_Cmd_Jacek]

Podejdę i sprawdzę czy żyje. Jeśli okaże się że nie żyje. To zaproponujemy kobiecie transport do najbliższego miasta lub wsi by mogła sprowadzić grabarza - chyba tak to się robi. My nie możemy sobie na to teraz pozwolić, musimy się dostać na miejsce.

[PL_CMDR Blue R]

Tomasz skierował się ku krzyczącej z rozpaczy kobiecie, gdy podszedł do niej jakiś kulejący mężczyzna i objął ją ramieniem, klękając obok nieruchomego ciała dziewczynki... które, jak dostrzegł Tomasz nie miało głowy. Odruchowo Tomasz zatrzymał się i wtedy niczym grom w ciszy usłyszał krzyk kobiety:
-DLACZEGO?!
-Bandyci... - powiedział w niebo żołnierz, który wcześniej strzelał, stając obok Tomasza - Zabijać cywilów?